Klasę okien można stwierdzić dzięki kilku cechom: jakości uszczelek, rodzaju szyb, funkcjonalności okuć, liczby i grubości komór, rozmiarem wzmocnień oraz ich parametrom.
Uszczelki występują w dwóch rodzajach: przyszybowych i oporowych, nie przepuszczających wody do wnętrza profilu okiennego. Oporowe stanowią również zaporę dla wiatru, kurzu i hałasu. Natomiast przyszybowe wykonane są z tworzywa, które zapewnia elastyczność i wytrzymałość na warunki atmosferyczne. Ważne, aby uszczelek nie było mniej niż cztery.
Szyby zespolone, o jak najniższym współczynniku Ug, zapewnią ochronę ciepła przed jego uciekaniem na zewnątrz. Z kolei okucia okien, odpowiedzialne za otwieranie skrzydła i jego blokowanie, powinny pochodzić od producenta znanej marki.
O izolację termiczną dba liczba komór w oknach, im więcej, tym współczynnik przenikania ciepła jest niższy. W standardzie powinno być pięć komór. Z kolei grubość ich ścianek wpływa na sztywność ramy i skrzydeł. Najlepszą opcją są ścianki o grubości 3mm.
Grubość wzmocnień elementami metalowymi w profilach wielokomorowych powinno wynosić minimum 1,5mm grubości. Chociaż są na rynku dostępne takie systemy okienne, które takich wzmocnień nie potrzebują.
Parametrami okien wpływających na ich jakość są: współczynnik przenikania ciepła, izolacja akustyczna, infiltracja, szczelność i odporność na wiatr.
Współczynnik przenikania ciepła mówi o ilości ciepła wydostającego się przez okno. Przy czym należy pamiętać, że izolację cieplną szyby wskazuje współczynnik Ug, natomiast ramy okiennej – Uf. Akustyczna izolacja podawana jest w decybelach i świadczy o tłumieniu hałasu przez okno. Im większa jest jej wartość, tym lepiej. Infiltracja mówi o szczelności okna i ochronie przed hałasem. Wypośrodkowany wariant dla domu bez wentylacji nawiewno-wywiewnej, to nie mniej niż 0,3. Klasę odporności na obciążenie wiatrem określa się od A1 do C6, przy czym w zupełności wystarczą okna klasy B4.
