Obecnie można zaobserwować znaczny wzrost ilości reality-show w stosunku do ich liczby sprzed dziesięciu czy dwudziestu lat, emitowanych na wszystkich kanałach telewizyjnych o różnych porach dnia bądź nocy. Kiedyś w tego typu programach reżyserzy przedstawiali życie codzienne uczestników, jak się bawią, z czym się zmagają na co dzień. Programy takie jak „Bar” czy „Big Brother” cieszyły się sporą oglądalnością i popularnością. Dzisiaj poziom takich programów uległ znacznemu obniżeniu. „Pamiętniki z wakacji”, „Dlaczego ja?”, „Trudne sprawy” i wiele innych, które obecnie zajmują całe godziny czasu antenowego ukazują w największej części problemy ich uczestników, trudności związane z relacjami z drugą osobą, patologie, które zatruwają życie ludzi. Kiedyś zrozumiałe było spędzenie kilku godzin przy telewizorze, oglądając reality-showy i nie uważając tego czasu za zmarnowany, obecnie jednak tego typu programy dla większości telewidzów są nic nie wartym chłamem, który powinno się przestać emitować, gdyż nie wnoszą one niczego wartościowego do życia. Oglądanie programu o patologiach i problemach nie dostarcza człowiekowi żadnej rozrywki, a jedynie działa na nerwy. Zbuntowana nastolatka, która nie może zdecydować, czy wybrać chłopaka modne ubranego, czy inteligentnego, czy też bogatego, mąż, który z kochającego i dobrego mężczyzny pod wpływem czasu przeistacza się w tyrana i ciemiężyciela żony, która niczym nie zasłużyła na traktowanie jak przedmiot, starsza pani, która wciąż roztacza macierzyńską opiekę nad swoim ponad czterdziestoletnim synkiem i pozwala mu „chować się za swoją kiecką”, a każda potencjalna druga połówka dla jej ukochanego skarbu zostaje od razu skreślona i nie dopuszczona do kontaktu z jej synkiem. Bardzo częsta tematyka obecnych reality-show. Odbiorca współodczuwając z przedstawianymi osobami, zamiast odprężyć się, odczuwa stres. Reality-show, które z założenia miało pomagać telewidzom się zrelaksować, obecnie nie jest w stanie spełniać właściwie tego zadania.
